Naoki Yoshida (Yoshi-p) bundan 11 sene evvel Final Fantasy XIV’ün enkazını devralırken bu devasa yenilgiyi geri çevirebileceğine inandığını söylemişti röportajlarında fakat herhalde onun en çılgın iddialarının bile oyunun bugün geldiği noktaya yaklaşabildiğini zannetmiyorum. A Realm Reborn’la yine doğan oyun şu günlerde piyasadaki en tanınan Devasa Online Oyun haline gelmiş durumda. Bu günlere gelebilmiş olmasının birçok farklı sebebi var olağan lakin en büyük sebebi üretimci grubun yaptıkları oyuna ve barındırdıkları oyuncu kitlesine karşı duydukları büyük tutku olsa gerek.
İki sene evvel çıkan (ve bizim bahtsız bir formda incelemeden geçtiğimiz) Shadowbringers ek paketi süper ve destansı bir kıssa anlatmıştı -ki tam da geçen sene bu vakitlerde bitirdiğim kıssadan sonra ardıma yaslanıp “Bundan daha uygununu nasıl yapacaklar?” diye sormuştum. Bugün imkânım olsa elimi kendi omzuma koyup “Ahah, saf çocuğum benim…” diye yanağımdan bi’ makas alırdım. Çünkü Endwalker, 11 sene evvel başlayan o kıssanın bütününe bağlanan, yeni maceraların kapısını ortalarken ardında kalan kapıyı da tatmin edici bir halde kapatan, bırakın öteki DVO’ları tek kişilik oyunlarda bile eşine benzerine çok çok az rastladığımız kalitede bir iş olmuş.
Endwalker’ı bilmeyen birisine anlatması sıkıntı. Zira Final Fantasy XIV, piyasadaki öbür birçok DVO’da olduğu üzere bitiş çizgisine yanlışsız yarıştığınız bir deneyim değil; seyahatin ta kendisi. O yüzden oyunun son devirdeki popülaritesini görüp de bir yerden başlamak istiyorsanız Endwalker öyküsünün incelemesini okumak size çok bir şey tabir etmeyeceği üzere, spoiler yeme tehlikesi taşıdığından tadınızı kaçırması mümkün. Lakin merak etmeyin, yeni başlamayı düşünenleri de es geçmedik; yazının dört bir yanına dağılmış kutucuklarda herkesin işine yarayacağını düşündüğümüz hoş bilgi kırıntıları bulabileceğinizi umuyoruz.
Neyse, ne diyorduk? Endwalker, Final Fantasy XIV’ün anlatmaya 10 sene evvel başladığı öykünün ziyadesiyle tatmin edici formda sonuca bağlanan son perdesi. Shadowbringers’ın sonrasında gelen ve öykümüzü Endwalker’a bağlayacak köprü misyonu yapan yamalarda Scion’larımız, Ahir Vakitler olarak kehanet edilen felaketi engellemek uğruna birçoklarının da köklerinin dayandığı pasifist araştırmacı ve bilim insanlarının kenti Sharlayan’ın yardımını istemiş lakin kesin bir lisanla reddedilmişlerdi. Ek paketimiz de anlatısını buradan alıyor; bizi Limsa Lominsa limanlarından Sharlayan’a yanlışsız yolcu ettikleri uzuuun bir orta sahneyle başlıyoruz maceramızın son ayağına. Oyunun birinci vakitlerinden beri ismini daima duyduğumuz ilim irfan yuvası Sharlayan’ı nihayet kendi gözlerimizle görebilmek pek keyifli ve çok vakittir beklediğimize de değmiş doğrusu. Mimarisiyle Antik Roma kentlerini andıran bu kent yol arkadaşlarımızın pek birçoklarının geçmişini gizleyen perdeyi ortalarken, yollarımızın kesiştiği günden bu yana ne kadar büyüyüp değiştiklerini de yüzümüze çarpıyor bir yandan.
Kaybettiklerimiz için… ve hâlâ kurtarabileceklerimiz için!
Karakterler bu kıssanın en güçlü kartlarından birisi. Haliyle Sharlayan’ın epey yıldır yanımızda gezen ve bizimle birlikte büyüyüp gelişen karakterlere nasıl katkı yaptığını görmek büyük bir tatmin hissini de beraberinde getiriyor. Levellieur ikizlerinin aile dramasına vakit zaman öfkelenirken, Urianger’in ta A Realm Reborn’dan beri sızlayan kimi yaralarının nihayet kapanışını görmek yüzünüze bir gülümseme yayılmasını sağlıyor. Spoiler vermeden çok ayrıntılarına girmek mümkün değil fakat işlemesi hiç de kolay olmayan ve şu ortalar birçoğumuzun gerçek hayatında da boğuştuğu kimi temaları ele alıyor bu ek paket: Istırap ve çaresizlik. Ahir Günler gelip çattığında çaresizliğin pençesine düşen halkların hali, kahramanlarımızın her birinin bu durumla farklı ayrı başa çıkma eforu, başarısız olup tökezlemeleri ve düştükten sonra inatla tekrar ayağa kalkmaları… Shadowbringers’ı duygusal bulduysanız Endwalker’ı oynarken yanınıza çokça mendil stoğu yapmanızı tavsiye ederim, çünkü kıssanın baş müellifi Natsuko Ishikawa yumruklarını zerre sakınmamış ve sizi duygusal manada hırpalamaktan çekinmeyerek uçlara gerçek sürüklüyor. Kendinizi oyundaki karakterlerle birlikte çaresizliğe sürüklenmiş bulduğunuz anlarda umuda dair verdiği bildirilerle boğazınıza oturan o yumruyu dağıtıp katarsise ulaşmanıza da imkân veriyor lakin.
Bu yazıyı yazmadan evvel araştırma yaptığım sırada bilhassa de oyunun Reddit’teki resmi sayfasında neredeyse her gün yeni bir “Endwalker bana sıkıntımla başa çıkmak için yardım etti” başlığı açıldığını görüyordum. Bir oyunun, hele ki DVO üzere rekabetin ağır olduğu bir ortamda insanların gerçek hayatlarında yaşadığı kayıp ve üzüntü üzere baş etmesi inanılmaz güç iki kısım sonu canavarına dair yardım eli uzatabiliyor olması oynadığımız “oyunların” aslında ne kadar terapik ve yardımcı olabileceğinin de bir göstergesi.
Düzey hududunda 90’a, kıssada ise Ay’a çıkıyoruz
Sharlayan’dan girdik, duygusala bağlayıp bir daha çıkamadık lakin alışılmış Endwalker’ın numarası sizi duygusal kum torbası olarak kullanmaktan fazlasını içeriyor. Sharlayan dışında birinci duyuru görüntülerinden beri gördüğümüz Thavnair bölgesindeki Hint esintileri taşıyan Radz-at-Han, “Soğuk olur şimdi” diyerek politik espri yapma yetimizi kıran ve yıllardır uzaktan didişip durduğumuz Garlean İmparatorluğu ve hatta geceleri ışığıyla zirvemizde yolumuzu aydınlatan Ay’ın ta kendisi de oyunda ziyaret edeceğimiz yeni yerler ortasında. Dahası da var natürel fakat çokça sürprize hamile olduklarından tadını kaçırmak istemiyorum. Zati diyorum ya, kelam konusu Final Fantasy XIV olunca olay “3 yeni bölge, 5 yeni düşman”dan daha fazlası daima; oralara nasıl gittiğimiz, kiminle gittiğimiz ve niye gittiğimiz asıl kıymetli olan.
Natürel bu demek değil ki işin o kısımlarına hiç özenilmemiş. Hatta tersine, zindanların dağılımı, MSQ sırasında yapacağınız iki harikulade değerli Trial falan ihtimama bezene yapılmış ve şimdiye kadarkilerin tahminen de en yeterlisi diyebiliriz. Lakin bilhassa değinmemiz gerektiğini düşündüğüm bir nokta sınıf repertuarımıza eklenen ikili: Reaper ve Sage.
Reaper hem tematik hem görsel olarak pek keyifli yeni yakın menzilli DPS’imiz. Birinci başladığınızda birtakım temel yetenekleri açık olsa da sınıf misyonunu yaptıkça çok daha fazla fonksiyona kavuşuyor. Kullandıkça doldurduğunuz üç farklı kaynağınız var, bunlar kademe kademe artıyor ve her üst kademede verdiğiniz hasar katlanarak artıyor. Enshroud moduna geçtiğinizde direkt Void-avatar’ınızla birleşerek en güçlü ataklarınızı yapmaya başlıyorsunuz ki, hücumlarını ve pozisyonal durumunu yanlışsız kullandığınızda sahiden hasat biçer üzere düşman biçer hale geliyorsunuz. Bu ek pakette yadigâr Red Mage’imi bile geri plana atıp favori DPS sınıfım oldu kendisi.
Sage ise alıştığımız öbür healer’lardan biraz daha farklı, kalkan bazlı bir healer. Final Fantasy XIV’te healerların vazifelerinden birisi DPS’e de katkıda bulunmak olduğundan daha etkin bir oynanışa sahip oluyorlar genelde. Bu oynanış tarzı Sage’de daha da öne çıkıyor, çünkü kendisi dost bir maksada atadığı “Kardia” özelliği sayesinde verdiği hasarın bir kısmını güzelleştirmeye çeviriyor. Haliyle etrafta noulith’leriyle çiuv çiuv diye lazer sıkan Sage’ler görmek aslında olağan bir durum. Sage’in bir öbür farkıysa daha proaktif bir oynanışa sahip olması. White Mage üzere büyük hasarları anında düzgünleştirmek yerine grup arkadaşlarının üzerine bastığı kalkanlarla aldıkları hasarı düşürmeye yönelik, daha denetimli, ufak düzgünleştirme yeteneklerine sahip. Öteki healerlarla birlikte hoş çalışmasına karşın mesela Raid’lerde iki Sage geldiğinde bir tık daha zorlanıyor panik anında atabileceği yeteneklerin daha hudutlu olması yüzünden.
Bu ikisine ek olarak hali hazırda oyunda olan kimi sınıflar da önemli halde elden geçmiş -ki bunlardan Summoner adeta “Beni baştan yarat!” dercesine yeni bir sınıf üzere olmuş. Evvelden bütün olayı egi megi çağırmaktan ibaret olan Summoner aslında amaçladığı sınıf fantezisini pek de yansıtamıyordu, yeni halinde artık Bahamut’lar, Ifrit’ler, Titan’lar havada uçuşuyor. Nitekim de kudretli varlıklara hükmettiğinizin hissini hoş veriyor, o yüzden eski halini sıkıcı buluyorduysanız bile tekrar bir baht vermenizi tavsiye ederim.
Hislerimizi bir kenara bırakıp daha teknik taraflara değinmişken, Endwalker’ın da nazar boncuğu diyebileceğimiz ufak tefek zayıflıkları var natürel. Mesela yeni gelen misyon tiplerini ortalara serpiştirirken biraz kantarın topuzu kaçmış. Birini gizlice takip ettiğimiz ya da bir NPC’yi yanımıza alıp etraftaki yerlere yorum yapa yapa gezdiğimiz misyon tipleri retroaktif olarak tüm oyuna dağılsa tadından yenmezdi tahminen ancak son ek pakete tıpkı tip vazifeden onlarcası sıkışınca biraz çok olmuş. Öbür eleştirimse 87. düzey MSQ’sunda Trust sistemi sayesinde NPC’lerle birlikte girdiğimiz zindan ve Trial’ın o kadar keyifli olması ki kendilerinden sonra gelen tüm Trust aktifliklerine dair beklentiyi çok yükselterek kaçınılmaz olarak ufak bir hayal kırıklığına sebebiyet vermesi. Eee, bu işler böyledir işte Yoshi-P kardeşim; çok düzgününü yaparsın, doymak bilmez bu oyuncu milleti daima daha güzelini bekler. Beğenilen, bunlar Endwalker’ın sunduğu şeyler ortasında kadı kızında büyüteçle kusur aramak olduğundan ziyadesiyle göz gerisi edilebilir ve dönüp yaşadığınız serüvene baktığınızda hatırlayacağınız şeyler değil.
Sonuç olarak Endwalker’ın bütününe baktığımızda bu türlü şımara şımara daha da düzgününü bekliyor olmamıza karşın en başta da sorduğum soruyu bu sefer daha bir merakla soruyorum: Bundan daha güzelini nasıl yapacaklar? Zira şöyle bir bakınca artık atmosfer dışını zorluyor çıta, daha yükseğe çıkmak mümkün değilmiş üzere geliyor. Alışılmış ironik bir halde bu satırları yazarken Footfalls dinlediğimden bir yandan “Higher… Oh, higher…” diye mırıldandığım düşünülürse… İki sene sonra yeni ek paket çıktığında Endwalker’ı bu kadar övmenin akabinde sonra bir sonraki ek paketi nasıl göklere çıkartacağımızı kara kara düşünüyor olursam şaşırmam. Çünkü buradan bakınca Final Fantasy XIV’ün değil durmaya, yavaşlamaya bile niyeti yok üzere geliyor.
|
Taze Scion’un Eorzea Rehberi – Burcu Otomobilci
Şu herkesin çok övdüğü FFXIV’ye bir göz atmaya karar verdiniz ve Square Enix’in en beceremediği şey olan satış ve üyelik sistemi karşısında buldunuz kendinizi. Öncelikle şuna karar vermeniz lazım, üyelik mi alacaksınız yoksa fiyatsız deneme sürümünden mi faydalanacaksınız? Oyunu satın aldıktan sonra giremiyorsunuz tekrar, aklınızda olsun. Free trial yolunun yolcuları freetrial.finalfantasyxiv.com sayfasına gerçek ilerlerken, abonelik almaya niyetli olanlara Steam’den almalarını tavsiye ederim. Malum, döviz endeksi. Oyunu indirdikten sonra bir de square enix hesabı açıyorsunuz ve Steam’den aldığınız kayıt kodunu da buraya girip hesabınızı etkin hale getiriyorsunuz ve nihayet oyuna girmeye hazır hale geliyorsunuz.
Artık ne yapacağız, hangi ırk-sınıf kombinasyonu en yeterlisi? Büyücü olacaksam Elezen mi seçmeliyim tavşan mı? (Duyarsız esprilerimden ötürü Viera’lardan özür diliyor ve beni affetmeleri için kendilerine şef Cookingway imzalı nefis bir havuçlu kek gönderiyorum.)
Karşılık: Takmayın bunları başınıza. Başlangıç stat’larının bir ehemmiyeti yok, değerli olan karakterinizin içinize sinmesi. Ha diyelim ki bir mühlet sonra “Öf keşke herkes üzere ben de kedi kız olsaydım!” dediniz ya da yeni bir ırk geldi ve onu oynamaya heves ettiniz… Oyun size ırkınızı ve tipinizi değiştirebileceğiniz Fantasia isimli objeyi A Realm Reborn’un sonunda Credits’i izlediğiniz sırada ikram ediyor. Daha da fazlasını isterseniz gerçek parayla satın almanız mümkün; devir periyot hoş indirime de giriyorlar.
Başlangıç sınıfı seçimi daha da rahat, çünkü oyun içinde sınıf sınırlaması olmadığı için istediğiniz an değiştirebiliyorsunuz. Şimdilik gözünüze beğenilen görünen bir şeyi seçin ancak başlangıç noktanız Limsa Lominsa olsun. (Bu son kısım latife fakat Limsa kentini çok seviyorum, bu bahiste tarafsız kalamıyorum) Zati her sınıfı da o denli çabucak açamıyorsunuz. Örneğin Rogue olmak için 10. düzey olmak ve vazifesini yapmak, Red Mage açmak için de Heavensward’a sahip olmak ve 50. düzeye ulaşmış olmak gerekiyor. Oralara karakter yaratımından sonra geleceksiniz yani.
Karakterinizi tamamladıysanız, sizi daha evvel oynadığınız DVO’lardan biraz farklı olabilecek bir gerçekliğe uyandırmak isterim. Oyuna son ek paketten değil, taa ARR’ın başından başlıyorsunuz. Yani herkes Ay’a çıkarken siz daha Eorzea’ya birinci adımınızı atıyor olacaksınız. Ancak bu sizi yıldırmasın. Tanışacağınız her karakter, alt edeceğiniz her düşman ileride hikâyenizin bir kesimi olacak ve kimisi pek varsayım edilebilirken bazıları de hiç ummadığınız bir anda çıkacaklar karşınıza “Sen geçen bize şöyle etmiştin ya, onun karşılığını vermeye geldik!” diye.
Eorzea’ya ayak basıp sınıf vazifelerinizi aldıktan sonra yapmanız gereken birinci şey yan misyonları es geçip ana misyon serisine odaklanmak. Çünkü birinci düzeylerin deneyim bonusu epey arttırılmış olduğundan süratle düzey atlayacaksınız ve karakterinizin düzeyi ana vazife düzeyinin çok üzerine çıkacak. Ekseriyetle muhakkak bir düzeyde açılacak özelliklerden bahsedilirken kastedilen şey ana misyonun düzeyi oluyor (Main Story Quest, kısaca MSQ). Yani birisi düzey 16’da Duty Roulette açılacak dediğinde kast ettiği şey MSQ 16. düzey, yoksa siz bir sınıfınızda çoktan 25. düzey olmuş, ikincisinde de 10 civarında takılıyor olabilirsiniz. Pek çok sınıfı birebir anda kasmak mümkün; bir sınıfla oynayıp bitirip sonra öteki bir sınıfa geçmek de. FFXIV bu hususta epeyce esnek. Çorap değiştirir üzere sınıf değiştirebilirsiniz, sırf geçmek istediğiniz sınıfın silahını elinize almanız kâfi. Karakter menüsünden o an üzerinizde olan silah ve zırh setini kaydederseniz, daha sonra tek tuşla sınıf değiştirebilirsiniz. Sınıfların ayrıntısına dalmadan çabucak evvel bahsettiğim Duty Roulette sorununu biraz açacak olursak: oyunda girebildiğiniz zindan, Trial ve türevlerinin hesabı Duty menüsünde tutuluyor. Girmek istediğiniz yeri buradan seçip sıraya giriyorsunuz. Doğal Duty Finder’ın fonksiyonu yalnızca “zindan seçip gir”den ibaret değil. Birinci iki zindanınızı açtıktan sonra rastgele bir zindana girmenizi sağlayan Duty Roulette açılıyor. Birinci basamakta yalnızca Leveling opsiyonu açık, lakin siz oyundaki içerikleri açtıkça buraya yeni seçenekler de ekleniyor. Duty Roulette’le inanılmaz hoş deneyim puanı kasıldığından birkaç sınıfı paralelde kasmak çok büyük rahatlık sağlıyor. Böylelikle farklı kümelere adapte olup farklı sınıfların oynanışını da tadarak sıkılmanın da önüne geçersiniz hem. El altında baştan 1 DPS, 1 Tank, 1 de Healer olması yeterlidir; sonra “Healer kasmam ben” diye inat eden arkadaşlarınız kasacak öbür bir şey bulamayınca elleri mahkûm Healer kasmak durumunda kalıyorlar zati… (Yine taş yedim, güzel mi? -Can)
Ana misyonda koştur koştur giderken bazen neden herkes motosiklete, ejderhaya, balinaya falan binerken ben tabana kuvvet koşuyorum diyebilirsiniz; çok haklısınız. Neyse ki binek bekleyişiniz çok da uzun sürmeyecek. MSQ 20’de ana misyon size bir Grand Company seçtiriyor. Bunun değiştirdiği tek şey Grand Company kontaklı vazifeleri hangi kentte yapacağınız ve buna bağlı unvanlar, üniforma renkleri falan. Oynanışa dair rastgele bir değişiklik olmayacağı için sık sık gitmekten bunalmayacağınız, hoşunuza giden bir kenti seçin. (Maelstrom yani? -Can) Grand Company seçtikten sonra “My Little Chocobo” vazifesini alacak ve 200 Company Seal karşılığında siz de birinci bineğinize sahip olacaksınız. O vakte kadar çok kişilik bineği olan arkadaşlarınıza sürücü muamelesi yapmaktan hiç çekinmeyin.
Company Seal nereden bulunuyor derseniz haritada pembe bir ağ ikonuyla gösterilen “Fate” isminde küçük etkinlikler var. Birkaç oyuncunun bir ortaya gelerek süratle temizlediği bu savaşlar size deneyim, Company Seal ve daha ileri düzeyli bölgelerde Bicolor Gemstone kazandırıyor. Şimdilik bizi ilgilendiren kısmı Company Seal, elinizde ne kadar olduğunu Currency menüsünden (Ctrl+C) görebilirsiniz. 200 tane yoksa başlangıç bölgelerinde düzeyinize uygun birkaç Fate yaparsanız hemencecik toplayabilirsiniz.
30.seviyede açılacak olan “My Feisty Little Chocobo” vazifesi ile chocobo’nuzu yanınızda dövüşmeye çağırabilirsiniz. Bunun için Gysahl Greens yiyeceğine gereksiniminiz olacak ki bunu da misyonu aldığınız yerden ya da kent merkezlerinden alabilirsiniz. Bunu yapmak zorunda değilsiniz, fakat ortada arkadaşlar etrafta değilken sadık chocobo’nuzun yardımıyla misyonları yapmak daha kolay oluyor. Arkadaşlar demişken, bir Free Company’e üye olmanızı tavsiye ederim, çünkü oyunda yapılacak o kadar çok şey var ki kendiniz öğrenmeye kalkarsanız Sharlayan Akademisinden Eorzea 101 ve 102 derslerini almanız lazım. Ayrıyeten oyuna başladığınızda Novice Network isminde yeni başlayanların kendi ortalarında muhabbet etmesini sağlayan bir chat kümesine otomatik üye olacaksınız ve aklınıza takılan şeyleri orada da sormanız mümkün. O vakit haydi Limsa Lominsa yolcusu kalmasın!
|
News
