Majima’nın “Kiryu-chan!!!” diye bağırışı o kadar ikoniktir ki 100 yaşında ölsem ve o vakte kadar hiç Yakuza oynamasam bile muhtemelen vefat döşeğimde kulaklarımda yankılanacak. Yakuza serisinin Kiryu’dan bile daha tanınan olan tek karakteri Majima, Kiryu’nun düzlüğünün tam zıddı kafayı sıyırmış bir gangster. Fakat bu aykırılıklarına karşın seride birbirini bu kadar düzgün anlayan, birbirine bu kadar güvenen diğer bir ikili bulamazsınız. Doğal anlayış ve inanç derken, Majima’nın ortada Kiryu’yu öldürmeye çalışması üzere ayrıntılara çok da takılmayın.
Aslında birinci başta bu öldürmeye çalışma işinin altı doluydu denilebilir. Majima’nın kendisine denk güçte gördüğü tek kişi Kiryu ve Kiryu yıllarını mahpusta geçirdiğinde ve zayıf düştüğünde onun başına bela olarak eski gücüne kavuşmasına yardımcı olması da bundan kaynaklı. Lakin her ne kadar kimileri önemli müsabakalar olsa da Kiryu vs Majima’nın asla tam olarak ölümcül sonuçları olmadı, olmaya yaklaşmadı. Ortalarındaki rekabet hiçbir vakit tükenmedi ancak Kiryu’nun ne vakit yardıma muhtaçlığı olsa, ki yardıma gereksinimi olduğu da hiç az değildir, yardımına birinci koşan, onun için hiç almak istemediği sorumlulukları alan kişi Majima oldu. Yıllar boyunca birbirlerine tezat iki silah arkadaşı haline geldiler.
Her vakit renkli, görmesi heyecan yaratan bir karakterdi Majima lakin hayatının en değişik bulduğum kısmı, Yakuza serisinin geçmişini anlatan Yakuza 0’da yaşadıkları. “Deli Köpek” lakabını almadan ve bu lakabının hakkını layığıyla vermeden evvelki hali çok farklıydı. Grup elbisesiyle, efendi halleriyle bir gazino işletiyordu. Sorun çıkartan müşterilerinin suyuna gidiyor, hatta insanların onu itip kakmasına müsamaha gösteriyordu.
Oyun boyunca daima kullanıldı Majima. Kiryu’nun bilakis doğrularının peşinden koşmak için misyonlarını hiçe saymaya hazır bir karakteri yoktu, yakuza kurallarına bağlıydı. Ve bunu bilen ağabeyleri ona palavra söyleyip kendi emelleri doğrultusunda onu maşa olarak kullandı, onu hiç bulaşmak istemediği işlere bulaştırdı. Cinayet işlemesi istendi, öldürmesi gereken kör kıza âşık oldu; onunla birlikte kaçtı, onu korumak için elinden geleni yaptı, sonra bütün bu süreçte yeniden kullanıldığını öğrendi. Daha da geçmişinde kardeşlik yemini ettiği Saejima’yı yüz üstü bırakmak zorunda bırakılmasını, bu sırada tek gözünü kaybetmesini saymıyorum bile. Daima kaybetti; gözünü, yeminli kardeşini, aşkını, ilişkin olduğu yeri…
Ve oyunun sonunda Majima bütün pis işleri sırtından attığında, vazifeleriyle doğruları ortasında kaldığında doğruları seçmek istediğini anladığında, bundan sonra nasıl yaşamak istiyorsa o denli yaşayacağına yemin etti, kafesinden çıktı ve bir anda, kendi istediği için delirdi. Trajik bir kahramandan, güçlü bir anti-kahramana dönüştü.
Çok aklı başında, karar alma düzeneği tam takır çalışan biri olduğuna kuşku yok elbette Majima’nın. Meczup Köpek, takmayı kendi seçtiği, onu hem korkulan hem hürmet duyulan bir yakuza başkanı haline getiren bir maske. Fakat o kadar içselleştirdiği, o kadar sevdiği ve o kadar benimsettiği bir maske ki, gerçek Majima’nın bu “kırık” maske olduğunu söylemek aslında yanlış olmaz herhalde.
News
